बालपण
कयीवणा बोरेरे काटामाई
आडकन फाटतेते झिगला
पिसा कोणी रेतेते खिश्याम
दोस्ता मातर वेते ढगला…
उनाड दन ; उनाड मन
बादशाही वेते थाट
डांबरेरो रस्ता ती तो
लाख प्यारी पायवाट…
हिंडन फरन कुदन
पगे घणी दुखतीती
हात मातेपरेन फेरन
याडी दुख भुलातीती…
उताविळ वेतो मन
हाम काचेच खातेते
आंबा वतारेर आंगाडी
से झाडेपच सरतेते…
पिसा फेको कतरायी
बालपण मळेवाळो कोणी
आब वृक्ष बनगो जको
फरन रोप बनेवाळो छेनी…
© कवी – विनोद राठोड, कल्याण
प्रमुख प्रतिनिधी: रविराज एस. पवार 8976305533
